De 3 verschillende soorten grenzen en hoe ga je ermee om bij chronische klachten…

Ik voel altijd pas te laat dat ik over mijn grenzen ben gegaan… De klachten zijn daarna zo heftig.

Ik weet dat ik het eigenlijk niet moet doen, maar (dan volgt een excuus) dus ik doe het toch… Ik heb geen keus. (of toch wel)

Regelmatig vertellen mensen mij ik vind het zo moeilijk om mijn grenzen te bewaken. Ik ga steeds te ver en daardoor heb ik zoveel klachten. Hoe stop ik nu op tijd? 

Grenzen is een groot en belangrijk thema en het is voor veel mensen heel moeilijk om je aan grenzen te houden. Echter is er meer te zeggen over grenzen. Je kan die grenzen namelijk op vele manieren interpreteren en er mee omgaan. 

Simpelweg 1 duidelijk antwoord is er niet, je moet eerst gaan kijken welke grenzen heb je het eigenlijk over en hoe ga je dan met die verschillende grenzen om.

Wanneer je namelijk inzicht hebt in je eigen grenzen en weet hoe je daar op een goede manier mee om kan gaan, dan kan je groeien. Dan kan je langzaamaan steeds je grenzen gaan verleggen en sterker worden, meer doen en jouw waardevolle leven gaan bouwen. 

Grenzen aangeven is meer dan alleen NEE durven zeggen tegen anderen. Het is vooral JA zeggen tegen jezelf en weten wanneer jij jouw eigen grenzen mag verleggen.

Laten we inzoomen op de grenzen die er voor jezelf gelden. Je hebt dan 3 verschillende soorten grenzen:

• de fysieke grenzen, wat je daadwerkelijk lichamelijk aankan
• de mentale grenzen, dat wat je mentaal aankan
• de subjectieve grenzen, dat wat je denkt dat je aankan…

De fysiek grenzen:

Dit zijn jouw lichamelijke grenzen, iets wat je daadwerkelijk aan kan. Dus jouw kracht en uithoudingsvermogen, jouw energielevel. Laten we dat vergelijken met een batterij. Aan het begin van de dag start je (meestal) met een gevulde batterij van 100% opgeladen. Hoe krachtig jouw batterij is verschilt per persoon en kan ook in tijd verschillen. De ene dag is hij krachtiger dan de andere dag en dit is ook trainbaar. Het is dus niet een vast gegeven.

Wat wel geldt is dat wanneer jij activiteiten doet gedurende de dag, zoals eten klaarmaken, aankleden, werken, fietsen, wandelen etc. je jouw batterij verbruikt. Normaal gesproken is dan aan het einde van de avond maximaal 80% van die batterij verbruikt. Die laatste 20% is reserve en maak je alleen in noodgevallen op. En NEE er is niet elke dag een noodgeval!!!

Wanneer jij elke avond op 0% zit, heb je teveel gedaan op een dag, je bent over je grenzen gegaan. Misschien zit je zelfs wel in de min. Dat betekend dat je de volgende dag ook met minder energie start. Je bent dan bijvoorbeeld maar voor 80% opgeladen. Ga je dan weer over je grenzen, dan wordt jouw energie steeds minder. Met vaak als gevolg steeds erger wordende klachten.

De mentale grenzen:

Iedereen heeft ook een mentale belastbaarheid. Iets wat je aankan kan ook daarin verschillen. Wat voor de ene persoon een leuke uitdaging is kan voor de ander enorme stress bezorgen. Een voorbeeld ik had vroeger een vriendin die genoot ervan om in haar weekenden meerdere afspraken per dag te plannen. Zo had ze dan in de ochtend met vriendin 1 een afspraak, ging ze lunchen met vriendin 2 en in de avond ging ze naar haar familie. Dit gaf haar voldoening en daar voelde zij zich gelukkig bij.

Zelf moet ik er niet aan denken dat mijn dagen helemaal vol zitten. Ik plan ruimte in om ook aan te rommelen in huis, in de tuin en in de natuur. Naast de leuke sociale activiteiten. Dat doe ik bewust om te zorgen dat ik mentaal het allemaal goed kan verwerken en kan opladen. Zo heb je namelijk ook mentaal dingen die je energie kosten. Je kan dit ook weer met de batterij vergelijken. 

Gelukkig zijn er ook activiteiten die jouw energie weer opladen of weinig energie kosten. Dingen waar je hart van gaat stralen en je vrolijk van wordt. Wat dit is, is voor iedereen anders. Voor mij is dat bijvoorbeeld, ontspannen zitten kleuren, echt aanwezig zijn in de natuur, de zon op mijn gezicht, de glimlach van mijn kinderen, een coachgesprek met een cliënt waarin ik die persoon zie groeien, een fijn gesprek met mijn partner of vrienden/familie etc.

De subjectieve grenzen:

Met deze grenzen bedoel ik de grenzen die je jezelf oplegt. De grenzen van je eigen comfort zone en waar je liever niet buiten stapt. Want dat is eng, je weet niet wat er gaat gebeuren en misschien ben je wel bang dat je opnieuw teleurgesteld wordt. 

Die grenzen worden bepaald door vele factoren, door jouw overtuigingen over wat je denkt dat je kan, vanuit het verleden en vanuit nu. Wanneer jij jezelf ziet als een teruggetrokken persoon zal je niet snel op een podium gaan staan, dat wil echter niet zeggen dat je dat ook niet zou kunnen… Dit is een voorbeeld maar dat kan je doortrekken op heel veel gebieden. 

Wanneer jij in het verleden vaak pijnklachten of vermoeidheid hebt gekregen door een bepaalde activiteit. Kan het zijn dat je nu hem automatisch vermijd. Onder het mom, dat is niet goed voor mij. Echter wanneer de omstandigheden veranderd zijn jij bent een aantal maanden of jaren verder, kan het zomaar zijn dat je het inmiddels wel aan kan.

Wees dus alert op deze subjectieve grenzen en durf jezelf af te vragen of ze wel kloppen. 

Het lastige is echter om deze grenzen te zien, vaak ziet iemand anders deze eerder dan dat je dat zelf ziet. 

Jezelf bewust worden van deze verschillende grenzen, maakt dat je er flexibeler mee om kan gaan. Alle grenzen zijn er om verlegd te worden zodat je kan groeien. Echter zal je eerst moeten weten waar ze zitten en ze moeten leren respecteren.

Pas wanneer jij gaat leven naar wat je daadwerkelijk aankan, zonder jezelf voorbij te lopen kan je groeien en je grenzen verleggen. Andersom gaat niet.

Af en toe een moment bezinning en rust is dus helemaal geen slecht idee. Ga eens voor jezelf na, waar sta ik nu, wat kan ik nu echt aan en waar kan ik nog groeien?

Ps. een ideaal moment om tijd te nemen voor jezelf en te verdiepen in jouw grenzen en hoe je daar mee om kan gaan is de BLOEM-dag op vrijdag 18 juni. Voor vroege beslissers is er een mooie korting beschikbaar.